Վերաքննիչն անվավեր է ճանաչել ՃՈ որոշումը․ քաղաքացին կմասնակցի վարորդական վկայական ստանալու համար քննություններին

2019թ․ ապրիլի 17-ին ՀՀ Վերաքննիչ վարչական դատարանը փոփոխել է Վարչական դատարանի վճիռն ու անվավեր ճանաչել Կ․ Բ․-ին վարորդական վկայական ստանալու քննություններին մասնակցելն արգելելու՝ Ճանապարհային ոստիկանության 2017թ․ հուլիսի 10-ի որոշումը։

ՀՀ ճանապարհային ոստիկանության Վանաձորի հաշվառման քննական բաժանմունքի պետը 2017թ․ հուլիսի 10-ին թույլ չի տվել Կ․ Բ․-ին մասնակցել վարորդական վկայական ստանալու քննություններին՝ պատճառաբանելով, որ վերջինս հաշվառված է հոգեբուժական բժշկական հաստատության ցուցակում։

Մերժումը գրավոր ձևակերպմամբ տրամադրել է Կ․ Բ․-ին։ Դրանում հղում է կատարել «Ճանապարհային երթևեկության անվտանգության ապահովման մասին» 2005թ. ՀՀ օրենքի 29-րդ հոդվածի 1-ին մասի «բ» կետին։ Որը, սակայն, ոչ թե արգելում է քննություններին մասնակցել, այլ սահմանում է վարորդական վկայականի ուժը կորցնելու պայմանները՝ հոգեկան հիվանդություն ունենալու վերաբերյալ եզրակացության դեպքում։

Այս պարագայում Կ․ Բ․-ն դեռևս վարորդական վկայական չի ունեցել, հետևաբար՝ հոդվածն ինքնին կիրառելի չի եղել։ Իսկ քննությանը մասնակցելը կարող է արգելվել միայն թմրաբանական բժշկական հաստատություններում հաշվառված լինելու կամ տրանսպորտային միջոց վարելու իրավունքից զրկված լինելու պատճառով։

Բացի դրանից` հոգեկան առողջության խնդիր ունենալու հանգամանքը պետք է հաստատված լինի իրավասու մարմնի կողմից տրված եզրակացությամբ, ինչը ևս Կ․ Բ․-ի դեպքում չի եղել։

Կ․ Բ․-ի իրավունքների պաշտպանությունն ստանձնել է Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակը և Ճանապարհային ոստիկանության՝ 2017թ․ հուլիսի 10-ի որոշումը վիճարկել ՀՀ վարչական դատարանում։

ՀՔԱ Վանաձորի գրասենյակի փաստաբան Արտուր Հարությունյանը դատարան ներկայացրած հայցում վկայակոչել է վերը նշված հանգամանքները և պահանջել անվավեր ճանաչել ՃՈ որոշումն ու պարտավորեցնել թույլատրել Կ․ Բ․-ին մասնակցել քննություններին։

Վարչական դատարանը 2018թ․ հուլիսի 23-ին մերժել է հայցը։ Որպես Կ․ Բ․-ի հոգեկան առողջության խնդիրներ ունենալու ապացույց է ընդունել Ճանապարհային ոստիկանության հաշվառման շտեմարանից վերցրած գրառումը և եզրակացրել, որ վարորդական իրավունք տրամադրելու դեպքում Ոստիկանությունը իրավասու է նույն պահին վերցնելու այն՝ «Ճանապարհային երթևեկության անվտանգության ապահովման մասին» 2005թ. ՀՀ օրենքի 29-րդ հոդվածի 1-ին մասի «բ» կետի համաձայն։

Ա․ Հարությունյանը վերաքննիչ բողոք է ներկայացրել և մատնանշել Վարչական դատարանի թույլ տված խախտումները․ մասնավորապես այն, որ Վարչական դատարանը սխալ է մեկնաբանել օրենքի դրույթը, բացի դրանից՝ պատշաճ ապացույց է համարել ոչ իրավասու մարմնի կողմից տրված տեղեկատվությունը, Կ․ Բ․-ի հոգեկան առողջության խնդիրներ ունենալու մասին օրենքով սահմանված կարգով եզրակացություն չի ստացել։

Վերաքննիչ վարչական դատարանը հիմնավոր է համարել բողոքաբերի պնդումը, որ Վարչական դատարանն անհիմն է սահմանափակել Կ․ Բ․-ի իրավունքները, հիմնավոր է համարել նաև ոստիկանության հաշվառման շտեմարանից արտատպված գրառումը ոչ պատշաճ ապացույց համարելու պնդումը։

Վերաքննիչ դատարանն արձանագրել է, որ բացի նրանից, որ չի ներկայացվել օրենքով սահմանված իրավասու մարմնի կողմից կազմված եզրակացություն հայցվորի` հոգեկան հիվանդություն ունենալու մասին, Վարչական դատարանը չի պարզել նաև, թե ինչ ճանապարհով և ինչ ապացույցների հիման վրա է պատասխանողի շտեմարանում հայտնվել անձնական գաղտնիք հանդիսացող` անձի հոգեկան հիվանդության մասին տեղեկությունը։

Այսպիսով՝ Վերաքննիչ դատարանը եզրահանգել է, որ Ճանապարհային ոստիկանությունը 2017թ․ հուլիսի 10-ի որոշումն ընդունել է «Ճանապարհային երթևեկության անվտանգություն ապահովելու մասին» ՀՀ օրենքի 29-րդ հոդվածի 1-ին մասի «բ» կետի սխալ կիրառմամբ: Եվ որոշել է անվավեր ճանաչել որոշումն ու պարտավորեցնել թույլատրել Կ․ Բ․-ին վարորդական վկայական ստանալու համար ՀՀ օրենսդրությամբ նախատեսված որակավորման քննություններին մասնակցել:

On April 17, 2019, the RA Appeal Court changed the judgment of the Administrative Court and recognized null and void the Traffic Police’s decision dated June 10, 2017 on prohibiting K.B. from taking part in the examinations for getting a driving license.

On July 10, 2017, Head of Vanadzor Records and Examination Division of the RA Traffic Police did not allow K.B. to take part in the examinations for getting a driving license reasoning that the latter was registered in the list of a psychiatric medical institution.  

K.B. was provided with the refusal in a written form. In the refusal, the head referred to Article 29 part 1 point “b” of the RA 2005 law on “Ensuring traffic safety”. The mentioned Article, however, does not prohibit participation in examinations, but rather determines the conditions under which a driving license ceases to be in force in case of a conclusion on having a mental disease.

In this case, K.B. did not have a driving license yet at that point of time, therefore the Article was not applicable. Whereas, participation in the examinations can be prohibited only in case of being registered in narcological medical institutions or being deprived of the right to drive means of transportation.

Besides, the condition of having a psychiatric disorder must be confirmed by a conclusion given by the competent authority, a condition which was not complied with in case of K.B., either.  

Helsinki Citizens’ Assembly Vanadzor undertook the protection of K.B.’s rights and litigated the Traffic Police’s decision dated July 10, 2017 in the RA Administrative Court.

In the claim filed with the Court, HCA Vanadzor lawyer Artur Harutyunyan invoked the above-mentioned conditions and claimed to recognize null and void the decision of the Traffic Police and oblige to allow K.B. to take part in the examinations.

On July 23, 2018, the Administrative Court refused the claim. The Court considered the note made in the registry of the Traffic Police as proof of K.B. having a psychiatric disorder and concluded that in case of issuing a driving license, the Police has the authority to withdraw it at that very moment in accordance with Article 29 part 1 point “b” of the RA 2005 law on “Ensuring traffic safety”.

A. Harutyunyan appealed the refusal and pointed out the violations made by the Administrative Court. In particular, the Administrative Court gave an incorrect interpretation to the provision of the law, besides, the Court considered a decent proof the information provided by a non-competent authority, whereas it did not get a conclusion -made in the manner prescribed by law – on K.B. having mental health problems.

The Appeal Court considered substantive the claim made by A. Harutyunyan that the Administrative Court applied groundless restrictions on K.B.’s rights and also considered well-grounded the claim to recognize the note taken from the police registry as an unsubstantiated proof.    

The Appeal Court recorded that besides the fact that there was no conclusion given by a competent authority in a manner prescribed by law on the plaintiff having a psychiatric disorder, the Administrative Court also did not find out in what way and based on what proofs there was information in the respondent’s registry pertaining to the plaintiff’s personal secret of having a psychiatric disorder.

Thus, the Appeal Court concluded that the Traffic Police made the decision dated July 10, 2017 based on an incorrect application of Article 29 part 1 point “b” of the RA law on “Ensuring traffic safety”. The Court decided to recognize null and void the decision and oblige to allow K.B. to take part in the qualification examinations envisaged by the RA   legislation to get a driving license.

[:]