Helsinki Citizens’ Assembly-Vanadzor

Sorry, this entry is only available in Armenian. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

2008թ. ԿԸՀ-ի որոշմամբ ՀՀ նախագահի ընտրությունների արդյունքում հաղթող ճանաչվեց Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության թեկնածու, ՀՀ վարչապետ Սերժ Սարգսյանը: ՀՀ նախագահի թեկնածու Տիգրան Կարապետյանը և Լևոն Տեր-Պետրոսյանը դիմեցին ՀՀ Սահմանադրական դատարան՝ ընտրությունների արդյունքները վիճարկելու համար: Սահմանադրական դատարանն իր որոշմամբ, սակայն, անփոփոխ թողեց ԿԸՀ-ի որոշումը: Հայաստանի Հանրապետության նախագահի ընտրությունները ԵԱՀԿ դիտորդների կողմից ճանաչվեցին կայացած՝ ԵԱՀԿ և Եվրախորհրդի նկատմամբ ստանձնած պարտավորություններին և չափանիշներին համապատասխան: ԵԱՀԿ դիտորդական առաքելությունը, ելնելով ՀՀ-ում ձևավորված հետընտրական մթնոլորտից, հրապարակեց իր երրորդ հետընտրական զեկույցը, որտեղ նշվեցին լուրջ ընտրախախտումներ: Ընտրությունների ժամանակ դիտորդություն իրականացրած տեղական մի շարք դիտորդների եզրակացությամբ, սակայն, ընտրություններն ընթացան լուրջ խախտումներով, որոնք էական ազդեցություն թողեցին ընտրությունների արդյունքների վրա:

Ընտրություններից հետո ՀՀ նախագահի թեկնածու, Աժ փոխնախագահ Վահան Հովհաննիսյանը հրաժարական տվեց: Միևնույն ժամանակ ՀՅԴ-ն հայտարարեց, որ չի վիճարկում ընտրությունների վերջնական արդյունքները եւ հաջողություն է մաղթում նորընտիր նախագահ Սերժ Սարգսյանին: ՀՀ նախագահի թեկնածու Արթուր Բաղդասարյանը միացավ քաղաքական կոալիցիային և նշանակվեց ՀՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի պաշտոնում: ՀՀ նախագահի ընտրություններից հետո Հայաստանում հասարակական-քաղաքական իրավիճակն ավելի լարվեց՝ ձևավորելով այնպիսի մթնոլորտ, որտեղ խախտումները շարունակվեցին և ամբողջացրին ընտրությունների վերաբերյալ բացասական գնահատականը: Քվեարկության հաջորդ օրվանից ՀՀ նախագահի նախկին թեկնածու Լևոն-Տեր Պետրոսյանն իր համախոհներով Երևանի Ազատության հրապարակում կազմակերպեց հանրահավաք: Լևոն Տեր-Պետրոսյանը և իր համախոհները պահանջում էին չեղյալ հայտարարել կայացած ընտրությունները, իրականացնել նոր քվեարկություն: Փետրվարի 20-ից Լևոն Տեր-Պետրոսյանի պահանջին միացան գործող իշխանության տարբեր պաշտոնյաներ՝ պաշտպանության փոխնախարարներ: ՀՀ նախագահի մյուս թեկնածուներից ոչ ոք չմիացավ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի նախաձեռնած հանրահավաքին: Հաշվի առնելով իշխանության գործողությունների բնույթը՝ հետընտրական գործընթացները կարելի է բաժանել 2 մասի. փետրվարի 19-29-ը, երբ իշխանությունը «հանդուրժողական վերաբերմունք» դրսևորեց Ազատության հրապարակում խաղաղ նստացույցի մասնակիցների նկատմամբ: Սակայն այս ժամանակահատվածում վարչական ռեսուրսները հիմնականում օգտագործվեցին 3 մարզերի բնակիչների նկատմամբ ճնշումներ իրականացնելու համար, որպեսզի վերջիններս չկարողանան մասնակցել Երևանում կայացող հանրահավաքին: Մարտի 1-21-ը, երբ գործող իշխանությունը բռնի ուժ կիրառեց խաղաղ ցույցի անմիջական մասնակիցների նկատմամբ, այնուհետև հետապնդումները շարունակվեցին քաղաքական ընդդիմադիրների նկատմամբ: 2008թ. մարտի 1-ից Երևանում ՀՀ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի կողմից արտակարգ դրություն հայտարարվեց: Այս պայմաններում դադարեցվեցին այլընտրանքային լրատվամիջոցների գործունեությունը և, բացի հանրային հեռուստաընկերության տրամադրած պաշտոնական տեղեկատվությունից, երկրում իրականացվող իրադարձությունների մասին քաղաքացիներն այլ մեկնաբանությամբ տեղեկատվություն ստանալու հնարավորություն չունեցան: Թեև ՀՀ նախագահի հրամանագրով արտակարգ դրություն էր հայտարարված միայն Երևանում, սակայն գործող իշխանության ներքին հրահանգով հետընտրական իրադարձություններին վերաբերող իրենց գործունեությունը դադարեցրին նաև մարզային լրատվամիջոցները:

Գործող իշխանության ճնշումները և հետապնդումները մարզի բնակիչների նկատմամբ փետրվարի 19-29-ը և մարտի 1-21-ն ընկած ժամանակահատվածներում` ԱՅՍՏԵՂ