2019 թ.-ին Երևանի առաջին ատյանի դատարանը մասնակի բավարարել էր Հովհաննես Ղազարյանի ներկայացուցիչ, ՀՔԱՎ գրասենյակի փաստաբան Անի Չատինյանի հայցը՝ ոչ նյութական վնասի փոխհատուցման պահանջով։ Ա. Չատինյանը հայցը հիմնավորել էր Հովհաննեսին անմարդկային պայմաններում պահելու հանգամանքներով և պահանջել նրա համար 15.748.144 դրամ փոխհատուցում: Դատարանը հայցը բավարարել էր 2 մլն. դրամի չափով: Հովհաննես Ղազարյանի խնդրին անդրադարձել ենք մեր նախորդ հրապարակումներում:
2020 թ. հունվարի 31-ին պատասխանող Ֆինանսների նախարարությունը ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարան բողոք էր ներկայացրել՝ Երևանի առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության դատարանի 2019 թվականի դեկտեմբերի 2-ի վճռի դեմ:
Բողոք ներկայացնող ֆինանսների նախարարության համոզմամբ, ստորադաս դատարանը կայացնելով վճիռը, թույլ էր տվել նյութական և դատավարական իրավունքի նորմերի խախտումներ, մասնավորապես` սխալ մեկնաբանելով ՀՀ քաղաքացիական և քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքերի մի շարք հոդվածների պահանջները:
Վերաքննիչ բողոքի վերաբերյալ Հ. Ղազարյանի շահերը ներկայացնող ՀՔԱՎ գրասենյակի փաստաբան Անի Չատինյանը ներկայացրել էր վերաքննիչ բողոքի պատասխան, որում ևս մեկ անգամ անդրադարձ էր արվել Հ. Ղազարյանի պահման պայմաններին և ապրումներին։
Վերաքննիչ դատարանը, քննելով գործը, հաշվի է առել մի շարք հանգամանքներ, որոնք ազդել են բողոքը մերժելու մասին որոշում կայացնելու հարցում: Մասնավորապես՝ կարևորվել են «Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ի պետի գրության մանրամասները՝ Հ. Ղազարյանի պահման պայմանների մասին: Ըստ այդմ՝ խցերը, որոնցում նա պահվել է ունեն շուրջ 30 քմ. մակերես, այնտեղ պահվել են 12-13 մարդ, ինչը հակասում է եվրոպական չափանիշներին:
Հաշվի է առնվել Հ. Ղազարյանի ցուցմունքն այն մասին, որ անազատության մեջ ունեցել է ատամնաբույժի և ստամոքսի հետ կապված խնդիրներ, բայց նրան բուժօգնություն չի ցուցաբերվել:
Վերաքննիչ դատարանը, կայացնելով մերժման որոշում, իր պատճառաբանություններն է բերել: Վկայակոչվել են մի շարք տեղական ու միջազգային օրենքներ, համաձայն որոնց, յուրաքանչյուր ոք ունի պատճառված վնասի հատուցման իրավունք, ընդ որում՝ հատուցման կարգն ու պայմանները սահմանվում են «Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայով:
Վերաքննիչ դատարանն ընդգծել է, որ 2016 թվականին, երբ Հ. Ղազարյանը ձերբակալվել է, սահմանափակվել է նրա անձնական անձեռնմխելիության իրավունքը: Դատարանի ուշադրությունից չի վրիպել հանգամանքը, որ Հատուկ քննչական ծառայության կոռուպցիոն, կազմակերպված և պաշտոնեական հանցագործությունների քննության վարչության պետի տեղակալի որոշմամբ, 2018 թվականից դադարեցվել է նրա նկատմամբ քրեական հետապնդումը՝ Հ. Ղազարյանի արարքում ՀՀ քրեական օրենսգրքով նախատեսված հանցակազմի բացակայության հիմքով, վերացվել նաև կիրառված խափանման միջոցը:
Վերաքննիչի գնահատմամբ՝ գործով ապացույցները լիովին բավարար են եղել` հաստատված համարելու համար ոչ նյութական վնասի հատուցման հիմքը: Ի մի բերելով այս հիմնավորումները՝ դատարանն իրավաչափ չի համարել բողոք ներկայացրած կողմի փաստարկը՝ թե նախաքննական մարմնի գործողություններն ի սկզբանե անօրինական չեն եղել, հայցվորն էլ՝ հոգեկան կամ ֆիզիկական տառապանքներ չի կրել, ինչը հիմնավորող ապացույցներ չկան:
Վերաքննիչ դատարանը գտել է, որ Հ. Ղազարյանը, որպես արդարացված, ունի վնասի հատուցման պահանջի իրավունք: Համաձայն լինելով Առաջին ատյանի դատարանի եզրահանգմանը, որ բարոյական վնասի չափ պետք է սահմանել 2 մլն. դրամ, Վերաքննիչ դատարանը մերժել է ֆինանսների նախարարության վերաքննիչ բողոքը:
Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի որոշման դեմ վճռաբեկ բողոք չի ներկայացվել:
In 2019, Yerevan First Instance Court partly upheld Hovhannes Ghazaryan’s representative, HCA Vanadzor advocate Ani Chatinyan’s application claiming compensation for non-pecuniary damage. A. Chatinyan justified the claim with the fact that Hovhannes had been kept in inhuman conditions and claimed AMD 15.748.144 as compensation. The Court upheld the claim in the amount of 2 million AMD. We have touched upon Hovhannes Ghazaryan’s problem in our previous publications.
On 31 January 2020, the respondent Ministry of Finance made an appeal to the RA Civil Court of Appeal against Yerevan General Jurisdiction Court of First Instance judgment of 2 December 2019.
According to the appealing Ministry of Finance, by making the judgment, the subordinate Court made violations of material and procedural right norms, in particular, by incorrectly interpreting requirements of a number of articles of the RA Civil and Civil Procedure Codes.
HCA Vanadzor advocate A. Chatinyan, who represents H. Ghazaryan’s interests, presented a response to the appeal, in which once again she touched upon the conditions where H. Ghazaryan had been kept and his distress.
When examining the case, the Appeal Court took into account a number of conditions which had an impact when making a decision on refusing the appeal. In particular, importance was given to the details of the letter by the Head of Nubarashen penitentiary institution regarding the conditions of the place where H. Ghazaryan had been kept. According to that information, the cells in which he had been kept had 30 sq. m. area, and 12-13 persons had been kept there, which contradicts the European standards.
Also, H. Ghazaryan gave testimony that when deprived of liberty, he had problems connected with a dentist and his stomach, but he had not been provided with medical care. This, too, was taken into account.
Making a decision on refusal, the Appeal Court presented the relevant arguments. A number of domestic and international laws were invoked, according to which, everyone has the right to compensation for the damage caused, moreover, the procedure and conditions of compensation are established in the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.
The Appeal Court stressed that in 2016, when H. Ghazaryan was arrested, his right to security was restricted. The Court also paid attention to the condition that according to the decision of Deputy Head of the Investigation Department of Corruption, Organized and Official Crimes of Special Investigation Service, in 2018, criminal prosecution against him stopped due to the lack of corpus delicti in H. Ghazaryan՛s action according to the RA Criminal Code, and the applied preventive measure was eliminated.
According to the Appeal Court, the proofs of the case were completely enough to consider confirmed the ground of compensation for non-pecuniary damage. Summing up those justifications, the Court did not consider legitimate the argument by the appealing party that the actions of the preliminary investigation body had not been illegal and the plaintiff had not undergone mental or physical sufferings, which did not have any substantiating proof.
The Appeal Court found that as an acquitted person, H. Ghazaryan has the right to claim compensation for the damage. Agreeing with the conclusion of the Court of First Instance that 2 million AMD must be set as the amount of non-pecuniary damage, the Appeal Court refused the appeal of the Ministry of Finance.
No cassation appeal was made against the decision of the Civil Court of Appeal.
[:]
