Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակ

Դարբինյանը Վանաձորի քաղաքապետն էր շուրջ 17 տարի։ Նրա գործունեությանը տարիներ շարունակ հետևող իրավապաշտպան Արթուր Սաքունցը հարց է բարձրացնում՝ իսկ եթե քաղաքապետարանը չդիմի դատարան, քաղաքից յուրացվածը ո՞վ և ինչպե՞ս է վերադարձնելու. «Չէ, բայց եթե համայնքը չդիմեց, ո՞վ կարող է ստիպել համայնքին, որ դիմի: Ենթադրենք` պարտավորությունը չի կատարում, ո՞րն է մեխանիզմը պարտադրելու, չկա այդպիսի մեխանիզմ»:

Վանաձորում բնակվող իրավապաշտպան Սաքունցն, իր հերթին, հիշում է Դարբինյանի ղեկավարման տարիները, անգամ դատական քաշքշուկի մեջ էր հայտնվել քաղաքապետարանի հետ՝ որոշումները ստանալու համար. «Ավագանին ակնհայտ ապօրինի որոշում էր կայացրել, որ համայնքի գույքի օտարման լիազորությունը տրամադրում է համայնքի ղեկավարին, և այդ որոշումը չէր բողոքարկվել մարզպետի կողմից, այդ որոշումը` որպես նորմատիվ իրավական ակտ, գրանցվում է նաև Արդարադատության նախարարության կողմից: Թե ովքեր էին այդ նորմատիվ իրավական փաստաթուղթը գրանցել, իհարկե, Արդարադատության նախարարությունում նայել էին, թե չէ, բայց բոլոր դեպքերում սա ակնհայտ ապօրինի մեխանիզմ էր, որպեսզի համայնքի ղեկավարը միանձնյա գույքը բաշխի, ինչպես և տեղի էր ունեցել: Ինքը մարզպետարանի շենքի երկու հատվածը կենտրոնական հրապարակում` նախկին ցայտաղբյուրները տրամադրել էր իր տղային` վարչական դատարանի դատավորին որպես սեփականություն»:

Արթուր Սաքունցի կարծիքով` դատախազությունը կարող է չսպասել Վանաձորի համայնքապետարանին, և ինքը նախաձեռնել Դարբինյանի գույքի ուսումնասիրությունը՝ կիրառելով ապօրինի ծագում ունեցող գույքի բռանագանձման գործիքը։