Helsinki Citizens’ Assembly-Vanadzor

Sorry, this entry is only available in Armenian. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

Իրավապաշտպան Արթուր Սաքունցը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Ժամանակին շատ ենք անդրադարձել և որակել այս Սահմանադրությանը` որպես պետության զավթումն ամրագրող փաստաթուղթ:

Ուղղակի ներկայացնում եմ մի քանի հոդված, որպեսզի և՛ հիշեցնեմ, և՛ ավելի կոնկրետացնեմ գնահատականի հիմնավորումներից մեկը:

Եվ այսպես, Սահմանադրության մի քանի հոդվածներով ինչ է ասվում:

Հոդված 168. Սահմանադրական դատարանի լիազորությունները

Սահմանադրական դատարանը Սահմանադրական դատարանի մասին օրենքով սահմանված կարգով՝

2) մինչև Սահմանադրության փոփոխությունների նախագծի, ինչպես նաև հանրաքվեի դրվող իրավական ակտերի նախագծերի ընդունումը որոշում է դրանց համապատասխանությունը Սահմանադրությանը.

Հոդված 170. Սահմանադրական դատարանի որոշումները և եզրակացությունները

1. Սահմանադրական դատարանն ընդունում է որոշումներ և եզրակացություններ:

2. Սահմանադրական դատարանի որոշումները և եզրակացությունները վերջնական են և ուժի մեջ են մտնում հրապարակման պահից։

Պարզ է, չէ, որ Սահմանադրության մեջ փոփոխության որևէ նախագիծ մինչ ընդունումը, անկախ նրանից կընդունվի հանրաքվեով, թե Ազգային ժողովի կողմից (ըստ այս Սահմանադրության` Սահմանադրության մեջ փոփոխություններ կարող է կատարվել նաև Ազգային ժողովի կողմից), ապա պետք է նախագծի՝ Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցի վերաբերյալ Սահմանադրական դատարանի որոշումը լինի: Ասենք, եթե Սահմանադրական դատարանի որոշումը եղավ դրական, որ փոփոխության նախագիծը համապատասխանում է Սահմանադրությանը, խնդիր չկա, հետագա որոշման ընդունման համար: Իսկ եթե Սահմանադրական դատարանը որոշեց, որ փոփոխության նախագիծը հակասում է Սահմանադրությանը, իսկ նման որոշումը վերջնական է, բողոքարկման ենթակա չէ, ապա փոփոխության նախագիծը որևէ կերպ չի կարող ընդունվել՝ հանրաքվեի կամ Ազգային ժողովի կողմից:

Հիմա, մեջ եմ բերում Սահմանադրության մեկ այլ հոդված.

Հոդված 89. Ազգային ժողովի կազմը և ընտրության կարգը

1. Ազգային ժողովը կազմված է առնվազն հարյուր մեկ պատգամավորից:

2. Ազգային ժողովում Ընտրական օրենսգրքով սահմանված կարգով տեղեր են հատկացվում ազգային փոքրամասնությունների ներկայացուցիչներին:

3. Ազգային ժողովն ընտրվում է համամասնական ընտրակարգով: Ընտրական օրենսգիրքը երաշխավորում է կայուն խորհրդարանական մեծամասնության ձևավորումը: Եթե ընտրության արդյունքով կամ քաղաքական կոալիցիա կազմելու միջոցով կայուն խորհրդարանական մեծամասնություն չի ձևավորվում, ապա կարող է անցկացվել ընտրության երկրորդ փուլ: Երկրորդ փուլի անցկացման դեպքում թույլատրվում է նոր դաշինքների ձևավորումը: Քաղաքական կոալիցիա կազմելու սահմանափակումները, պայմանները և կարգը սահմանվում են Ընտրական օրենսգրքով:

Հիմա պատկերացրեք, որ Սահմանադրական դատարան է ներկայացվում Սահմանադրության նշված հոդվածում փոփոխություն կատարելու առաջարկություն՝ ենթադրենք, վերացնելու կայուն քաղաքական մեծամասնության դրույթը: Պատկերացնում եք` Սահմանադրական դատարանն ինչ որոշում է կայացնելու, բնականաբար, որ հակասում է սահմանադրության 89 հոդվածի 3-րդ մասի դրույթին, այսինքն` հակասում է Սահմանադրությամբ ամրագրված կայուն քաղաքական մեծամասնության դրույթը մնում է անփոփոխ:

Ահա նման մեխանիզմով Սահմանադրական դատարանը հանդես է գալիս պետության զավթումն ամրագրող Սահմանադրության սահմանադրական դրույթի պահպանողի դերում:

Փակ շրջան է ստացվում, եթե մնանք այս Սահմանադրության շրջանակում, որն ընդունվել է կեղծիքներով և որի արդյունքները կեղծված են»: