Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակ

2020 թվականի դեկտեմբերի 25-ին իր իրավունքների պաշտպանության հարցով ՀՔԱՎ էր դիմել ՀՀ ԱՆ «Վանաձոր» քրեակատարողական հիմնարկի դատապարտյալ Պ․ Բ․-ը` հայտնելով, որ ԱՆ քրեակատարողական ծառայությունը չի քննարկում իր պատիժը կրելուց պայմանական վաղաժամկետ ազատելու հարցը՝ պատճառաբանելով, որ դատարանի որոշումից հետո անհրաժեշտ 6 ամիս ժամկետը չի լրացել։

ՀՀ Լոռու մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը պատիժը կրելուց պայմանական վաղաժամկետ ազատելու կամ պատժի չկրած մասն ավելի մեղմ պատժով փոխարինելու հարցը մերժել է դեռևս 2020 թվականի մայիսի 20-ին, ինչը Պ․ Բ․-ն բողոքարկել է ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանում։ ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանը 2020 թվականի հուլիսի 30-ին  կայացրել է վերաքննիչ բողոքը մերժելու մասին որոշում։ ՀՀ վերաքննիչ դատարանի 2020 թվականի հուլիսի 30-ի որոշումը Պ․ Բ․-ն ստացել է շուրջ 5 ամիս անց՝ 2020 թվականի դեկտեմբերի 7-ին։

Ըստ ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի՝ պատիժը կրելուց պայմանական վաղաժամկետ ազատման դիմում ներկայացնելու համար սահմանված 6-ամսյա ժամկետը հաշվարկում է առաջին ատյանի դատարանի որոշումը ստանալու օրվանից, այնինչ տվյալ դեպքում ժամկետը հաշվարկվել է Վերաքննիչ դատարանի որոշումը ստանալու օրվանից։

Նման մոտեցումը ՀՀ քրեակատարողական համակարգում կրում է համատարած բնույթ։

2021 թվականի հունվարի 14-ին ՀՔԱՎ-ը համապատասխան գրություն է ներկայացրել ՀՀ արդարադատության նախարարին՝ պահանջելով ապահովել և վերականգնել Պ․ Բ․-ի խախտված իրավունքները։

Նշենք, որ ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքով սահմանված կարգով՝ պայմանական վաղաժամկետ հարցերի քննության արդյունքում առաջին ատյանի դատարանի որոշումը մտնում է ուժի մեջ հրապարակման պահից՝ համաձայն ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի՝ 427-րդ հոդվածի 1-ին մասի, և 6-րդ հոդվածի 10․1 հոդվածի։

ՀՀ արդարադատության նախարարությունից ստացված պատասխան գրությամբ իմանում ենք, որ բարձրացված խնդիրը լուծվել է, և Պ․ Բ․-ն ներկայացվել է պայմանական վաղաժամկետ ազատման։

Լիահույս ենք, որ ՀՀ օրենսդրական կարգավորումներն այսուհետ չեն մեկնաբանվի ի վնաս ազատազրկվածների։