2025թ․-ի հունվարին Թ․Մ․-ն իր աշխատանքային իրավունքների պաշտպանության հարցով դիմել էր ՀՔԱ Վանաձորի գրասենյակ։ Վերջինս կարգապահական տույժի էր ենթարկվել X համայնքի համայնքապետի կողմից՝ իբրև թե աշխատանքային պարտականությունները չկատարելու պատճառով։ Տրված տույժը թվով երկրորդն էր, և ևս մեկը ստանալու դեպքում Թ․Մ․-ն աշխատանքից կազատվեր։
Համայնքապետը պատճառաբանել էր տույժի կիրառումը իր տված հանձնարարականները չկատարելով, մինչդեռ Թ․Մ․-ն հանձնարարականններ չէր ստացել, քանի որ այդ ժամանակահատվածում գտնվել էր արձակուրդում և պատշաճ կերպով չէր տեղեկացվել հանձնարարականի վերաբերյալ։
ՀՔԱՎ գրասենյակը և Կազմակերպության իրավաբան Սամսոն Գալստյանը 2025թ․-ի հունվարից ստանձնել են Թ․Մ․-ի աշխատանքային իրավունքների պաշտպանությունը․ Հայցադիմում է ներկայացվել Լոռու մարզի առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության դատարան։ Դատարանը ապրիլի 28-ին վճիռ է կայացրել, որով՝ անվավեր է ճանաչել համայնքապետի որոշումը։ Վերոնշյալ որոշումը ոչ իրավաչափ էր, կայացվել էր Սահմանադրության և օրենքների խախտումներով։ Մասնավորապես՝
ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 226-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ մինչև կարգապահական տույժի կիրառումը գործատուն պետք է աշխատողից գրավոր կերպով պահանջի խախտման մասին գրավոր բացատրություն՝ տրամադրելով ողջամիտ ժամկետ: Եթե գործատուի սահմանած ողջամիտ ժամկետում աշխատողն առանց հարգելի պատճառների չի ներկայացնում գրավոր բացատրություն, ապա կարգապահական տույժը կարող է կիրառվել առանց գրավոր բացատրության:
